کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
ای سر ای به کسی وردیه آتش د بیایه زنه
دگه عباسه نه دلتون هزار خوش ده بیایه زنه
عطش هلهلوسوخته جونم وبال وپرم
چه نمونده ور زینبه خونش دبیایه زنه
الاه الاه الاهی یا الاه ،الاه الاه الاهی یا الاه
مو ببینم کوفیون ومشعلانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
بعد خاکسترای دل سوختم چیه بالاترش
مو همه زندیم رفت از دسم ای خیمه گاهم سرش
خونمه تش زنه خونه بی خون خدا خونه نه
مو ایان خونمه که رفته بالا سر نیزه سرش
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
کی بناره روز قتل وقتلگانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
رحم ومروت مکن مشعله به مه دل خیمه گامون
بیرق سوزشه سوزنشو ونش نها تیامون
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
موببینم آتش و خاکسترانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
بسه بی مروتی خدایی هه پا انه دلاشون
مزنه ظالمون آتش کینه ور خیمه هاشون
ار که قصه مونه مو دگه اوه هم ا دنیا نخوم
مو فقط فکر ای بچه یتیمونم وسر پناشون
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
تش کشیدن خیمه ی آل عبانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
لیز ای بچن مکن ایطوری که خدا رضا نه
بوردی گوشواره شه،برش امامال یتیم خورا نه
اه گیره تونه هرچه مخی زنش بوه نداره
آه ای بچه تا روز قیامت اتو رها نه
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
مگریو دخترم سی دل خیمه گاه خدا کریمه
خیمه ار تش گره بیت خدا خونه بی کسیمه
مثل تو مم ابچی تش خونه بومه دیدموه
هنی یه آتشش مه دل داغدارومو ریبریمه
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
نمبنارم ای همه ظلم وبلانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
مولتی ده مونه، مشعلته مگرتو بالاسرم
تا که بینم خومه ای تن بیماره کجاوا بروم
منه نیمه نفس چطور برم سید وسجادشه؟
جایی جورم سیش سایه کنم ریشه مو په معجروم
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
کی بناره ای غروبه و نینوانه
طاقته ده زینبو ای کربلانه
کوفیون وردنه مشعلانه
خوبه آتش زنن خیمه گانه
آخرش کوفیون کار خوشونو کورنه په مشعلا
تش گرفت خیمه گاه زند به دل زینب ام بلا
قلم ودل گداختن ا محمد که نوشت شعرشه
آه سرده ا ای شعره غمش مونده سی اهل عذا
الاه الاه الاهی یا الاه، الاه الاه الاهی یا الاه
طاقته ده زینب بی سرپنانه
